TÖVBE KAPISI

Rasûlü Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem buyurur:

- Kul, Allah teâlâya itaat etdiği zaman Allah ona marifetullahı bahşeder. Taatı terkedince, daha önce vermiş bulunduğu bu marifetullahı geri almaz. Bilakis kıyamet gününde, aleyhinde bir delil olarak kullanmak üzere kalbinde bırakır. Kıyamet günü olunca da kendisine der ki:

– Seni marifetullah ile mümtaz kılmış onu sana bahşetmiştim. Bildiğinle niçin amel etmedin? İlminle niçin âmil olmadın?

Ömrünü fuzuli, boş arzular peşinde geçirmiş bir ihtiyar vardı. En sonunda yaptıklarına peşiman olarak tevbe etti. Melekler:

– Ey ihtiyar! Elden ayaktan düşdün, kuvvetden kesildin, arzun kalmadı, şimdi de tevbe etdin, dediler.

Cenab-ı Hakkın emri ulaşır:

– Ey Melekler, benim ihtiyar kulumu bırakın, onu ayıplamayın! İzzet ve celâlime yemin ederim ki yüz sene sonra gelseydi, beni kerim ve mağfiret edici bulurdu. Ey melekler şahid olun! Onun tevbesini kabul eyledim ve bağışladım. Onu cennet ve cemâlime lâyık eyledim buyurur.

Ey saçı ve sakalı beyaz

Dergâh-ı ilâhiden kaçan bu halin ile

Allah teâlâ diyor, çokdur benim keremim

Ümidsiz olma ve gel, tevbe et özür dile.

İhtiyacını Rabbın dergâhına sen arzet,

Lutf-ı ilâhî sana, hiç çirkinlik göstermez

İşlesen bin günah ve bin türlü rezâlet

Tevbe etsen makbüldür, hiç biri red edilmez.

(Rıyazü'n- Nasihin)

Rasûlü Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem efendimiz buyurdu ki :
d227s031r1.jpg

“İblis tard edildiği zaman, "izzetine yemin ederim ki, insanların canı bedenlerinde durdukça kalblerinden çıkmam," dedi. Allah teâlâ da buna karşılık "canları bedenlerinde bulundukça, izzetime yemin ederim ki, tevbe kapısını onlara kapamam," buyurdu.

Bir hadis-i şerifde:

– Kul vardır ki günah sebebi ile cennete girer, buyurdu.

– Bu nasıl olur ey Allah'ın Rasûlü? dediler.

Gene buyurdular:

– Günah işler ve sonra pişman olur ve onu hep gözünün önünde tutar, nihayet cennete girer, o zaman şeytan, keşke onu bu günaha sokmasaydım, der. (Kimya-yı Saadet'den)

Rasûlü Ekrem efendimiz :

– Sİze en büyük derdinizi haber vereyim mi? buyurdular.

Ashab-ı Kiram:

– Bizim en büyük derdimiz nedir? dediler.

– Derdiniz günah derdidir, buyurdular. Ashab-ı kiram :

– Bunun ilâcı nedir? dediler.

Resûlü Ekrem efendimiz:

– Günah işleyenin gece karanlığında dili ile istiğfar etmesidir, buyurdular. (Riyâzü'n-Nasihîn)

Ya Rab! Günahımız çok, sayıya gelmez. Fakat senin rahmetin, afvediciliğin nihayetsiz, sınırsız. Hem bizleri tevbe kapında daim eyle, hem de işlemiş olduğumuz günahları tekrar ettirme, bizleri hıfz eyle . Âmin.